Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vlieg]

VLIEG, z.n., vr., der, of van de vlieg; meerv. vliegen. Verkleinw. vliegje. Een tweevleugelig insekt, dat in het lat. musca, gr. μυια, fr. mouche, boh. maucha, opperd. mucke, en in Vriesland mug, heet, welken naam men in Holland daarentegen bij uitsluiting aan de zoogenoemde langbeenige mug der Vriezen geeft; zie mug: Linnaeus telt honderd soorten van vliegen. Gewapende, ongewapende, vliegen, enz. Spreeckt u van een vliegh, als had het dingh een rug eens heelen Olifants. Westerb. En worm, en mugge, en vlieg, en mijt. Poot. Eene doode vliege doet de salve des Apothekers stinken, ende opwellen. Bijbelv. Zoo raekt de simple vlieg, ook eer zij 't merkt, gevangen. Vond. Oneigenlijk geeft men dezen naam ook aan de zoogenoemde spaansche vlieg, die tot het geslacht der torren behoort; aan de botervlieg, anders vlinder, aan de paardevlieg, hondsvlieg, of spinnekopvlieg, die tot de vliegende luizen behoort; aan de zwarte vlieg, enz. Spreekw.: twee vliegen in eenen klap treffen, twee oogmerken op eenmaal bereiken. Van eene vlieg eenen olifant maken, een ding geweldig vergrooten. Een arend vangt geene vliegen, eene verhevene ziel bemoeit zich met geene kleinigheden. Elkanderen eene vlieg afvangen, elkanderen in eene onderneming verschalken. Ik zit hier niet, om vliegen te vangen; zie vangen. Zamenstell.: vliegenei, vliegen-

[p. 372]

kampernoelje, vliegenkas, vliegenklap, vliegenkleed, vliegenknip, vliegenlijm, vliegenmade, vliegenmasker, vliegennet, vliegenscheet, vliegensoort, vliegenvanger, vliegenwaaijer, vliegenworm, enz. Biervlieg, botervlieg, goudvlieg, groenvlieg, hondsvlieg, kaasvlieg, kevervlieg, koevlieg, paardevlieg, spinnekopvlieg, strontvlieg, vleeschvlieg, watervlieg, enz.

Vlieg, hoogd., Notk. fliege, neders. flege, angels. fleoge, zweed., ijsl. fluga, deen. flue, eng. flij, komt van vliegen.