Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Violier]

VIOLIER, z.n., vr., der, of van de violier; meerv.

[p. 352]

violieren. Verkleinw. violiertje. Een plantengeslacht, waarvan men zeventien verschillende soorten vindt: vierkante violier, heesterige violier, enz. Zamenstell.: violierbloem, violierboom, violierplant, violierstam, enz. Tuinviolier, zeekantsviolier, enz. Dit woord komt met het fr. violier overeen.