Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vier]

VIER, een der hoofdgetallen, dat tusschen drie en vijf staat. Het wordt bij z.n. gevoegd, of staat op zich zelf. In het eerste geval wordt het niet verbogen; het zij het z.n., waarbij het gevoegd wordt, uitgedrukt worde, dan niet: het slaat vier. Ik heb er vier opgenoemd. Voor vier jaren. De vier getijden des jaars. Een der vier Evangelisten. Maar als het op zich zelf staat, wordt het verbogen: wij waren met ons vieren. Het is reeds over vieren. Een wagen van vieren. Het werd in vieren verdeeld; en komt het meermalen als een vrouwelijk z.n. voor: die vier is uitgewischt. Drie

[p. 331]

vieren, drie kaartsen, waarvan vier een pond uitmaken. Ik steelde de vier van ruiten op. Hij wierp twee vieren. Dat dit telwoord oulings, even als in het neders., veer luidde, blijkt uit veertel, veertien, veertig, enz. Voorts komen van hier vierde enz., vierling, en het verkleinw. viertje. Zamenstell.: vierbladig, vierdaagsch, vierderhande, vierderlei, vierdik, vierdoornig, vierdraadsch, vierdubbel, vierduizendste, vierendeel, enz., vierhoek, enz., vierhonderdste, vierhoornig, vierjarig, vierkant, vierkleurig, vierledig, vierlobbig, viermaal, enz., viermaandig, vierman, vierponder, vierpondig, vierpootig, vierschotig, viersprong, vierstippig, vierstrepig, viertal, viertandig, viertijdig, viervakkig, viervingerig, viervlakkig, viervoet, enz., viervorst, viervoud, enz., vierwekig, vierwerf, vierzijdig, vierzins, enz.

Vier, oulings, even als in het neders., veer, Kero feor, Ottfrid. fiar, opperzwab. fiare, Ulphil. fidwor, fidur, sal. wet. fitter, angels. feother, feower, vries. fiouwer, eng. four, zweed. fijra, deen. fire, in den Statenbijbel hier en daar viere.