[Vezelen]
VEZELEN, bedr. w., gelijkvl. Ik vezelde, heb gevezeld. Van vezel. Bij Kil., met de uiterste vezelen eener roede slaan. Elders fluisteren: wat u geest verdicht, dat veezel hem in d'ooren. Vond., in overeenkomst met vezikken, veziken, - vesicken in d'oore, bij Kil., en elders: eñ wt der aerden sal dijne sprake vezeken. Bijb. 1477. Zijnde vezelen, voor zoo ver het fluisteren beteekent, en veziken, klanknabootsende woorden.
Auteursrechtvrij