Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verzolen]

VERZOLEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verzoolde, heb ver-

[p. 320]

zoold. Van het onscheidb. voorz. ver en zolen. Van nieuwe zolen voorzien: kousen verzolen. Ik laat mijne laarzen verzolen. Van hier verzoling, verzoler, verzoolster. Zamenstell.: kousenverzoolster.