Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verwezen]

VERWEZEN, bijv. n. en bijw., verwezener, verwezenst. Eigenlijk, een deelw. van verwijzen. Veroordeeld: hij zag als een verwezen mensch. Als z.n.: die arme verwezene. Als bijw., verlegen: hoe verwezen keek zij ons aan!