Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verwen]

VERWEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verwde, heb geverwd.

[p. 298]

Door indooping, vermenging, of bestrijking, van deze of gene kleur voorzien: verfde met onnozelbloet. Vond. De Maas, met bloet geverft, vloeit hier in volle rouw. Oudaen. Een kleedt, dat met bloedt geverwet was. Bijbelv. Van hier geverf, verwer, enz. verwing. Zamenstell.: verfloof, verfkwast, verfmos, enz. Afverwen, beverwen, doodverwen, doorverwen, herverwen, opverwen, oververwen, ververwen, enz.

Verwen, hoogd. farben, Ottfrid. gifarauuan, verwant aan furbin, bij Notk. reinigen, en het middeleeuw. lat. forbator, fr. fourbisseur, een polijster, komt van verwe, verw.