Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verweelderigen]

VERWEELDERIGEN, verweeldigen, onz. w., gelijkvl. Ik verweelderigde, ben verweelderigd. Van het onscheidb. voorz. ver en weelderigen, van weelderig. Bij Kil. weelderig worden.