Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verwaren]

VERWAREN, bedr. w., gelijkvl. Ik verwaarde, heb verwaard. Van het onscheidb. voorz. ver en waren. Bewaren: om te verwaerne dat werc. M. Stok. Om hem te verwaren maicte sij rebben. Scep vol wonders. Van desen perikel der onversiender doot begeert verwaert te wezen. Mat. der Sond. Dat sij - dese Castelrijen niet langer verwaeren en mogten, of en wou-

[p. 294]

den. Mieris. Waarnemen: behoudelik hueren dienste in den choer te verwaren. v. Hass. Oppassen: dese (die ze) verwaerde in dit doen. M. Stok. Verwaeren de kraemvrouwe. Kil.; gelijk nog kraamverwaren: uit kraamverwaren gaan. Van hier verwaerster, bij Kil. evenveel, als vrouwwaerster, kraamwaarster, kraamverwaarster.