[Verwandelen]
VERWANDELEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik verwandelde, heb en ben verwandeld. Van het onscheidb. voorz. ver en wandelen. Hoogd. verwandeln, Notk. firwandeln. Bedr., veranderen, verkeeren: die deen in dandere verwandelen moghen. Boëth. Als den wijn verwandelt wort in azijn. Tscep vol wonders. Mer u vader hevet mijn loon verwandelt tienwerf. Bijbel. 1477. Want thof es verwandelt al. M. Stok. Verwandelde Hartog Jan van Beijeren 't gerecht. Wagenaar. Hebben die Nonnen van Sint Servaes hoer swarte covele verwandelt. v. Hass. Onz., bij Kil. van de eene plaats naar de andere wandelen. Voorts weggaan: waer oor de schaduwen verwandlen en verdwijnen. Vond. Veranderen: doch de scherpe verwandelen niet in zagte. ten Kate. Als ghij mij ontmoet verwandelt mij mijn bloedt. Brederod. Verwandelt en verkeert. D. Deck. In eenen nachtegaal zou zij hem doen verwandelen. Broekh. Stadigh hier beneden verwandelen in vee. Van hier verwandelick, bij Kil. evenveel, als verwandelbaar, verwandeling, en de zamenstell.: gedaanteverwandeling, zielsverwandeling, enz.
Auteursrechtvrij