Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vervuren]

VERVUREN, onz. w., gelijkvl. Ik vervuurde, ben vervuurd. Van het onscheidb. voorz. ver en vuren, van vuur. Door zoogenoemd vuur verteerd worden: het hout schijnt geheel te vervuren. Dat boek is verwormd en vervuurd.