Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vervuild]

VERVUILD, bijv. n., vervuilder, vervuildst. Eigenlijk, een deelw. van vervuilen. Als bijv. n., rottig: vervuilder tandvleesch zag ik nimmer. Met vuil bezet: gij hebt eene vervuilde maag. Vervuild bloed is bij Kil. rottend, etterig, maar hedendaags, met scherpe stoffen bezet: wie hunner heeft het vervuildste bloed?

[p. 289]

Of wiens bloed is het meeste vervuild? Van hier vervuildheid. Zamenstell.: onvervuild.