[Vervlieten]
VERVLIETEN, onz. w., ongelijkvl. Ik vervloot, ben vervloten. Van het onscheidb. voorz. ver en vlieten. Anders vervloeijen, hoogd. verflieszen. Al vlietende wegsnellen: als de sluis geopend wordt vervliet het water. Oneigenlijk: wat leit mij aan de pracht der eens vervlooten tijd! Oudaen. Ghij quaemt neder, van u aengesichte vervloten de bergen. Bijbelv.
Auteursrechtvrij