Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vertroetelen]

VERTROETELEN, bedr. w., gelijkvl. Ik vertroetelde, heb vertroeteld. Van het onscheidb. voorz. ver en troetelen. Door getroetel bederven: zij vertroetelt hare kinderen. Van hier vertroeteling.