Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vertolken]

VERTOLKEN, bedr. w., gelijkvl. Ik vertolkte, heb vertolkt. Van het onscheidb. voorz. ver en tolken, van tolk. Als tolk van de eene taal in de andere overbrengen: ik vrees, dat mijne gezegden averegts ver-

[p. 270]

tolkt zullen worden. Vertalen, over het algemeen: hoe hebben de overzetters dit vertolkt? Uitleggen: het is duidelijk genoeg gezegd, men behoeft het niet te vertolken. Halma. Van hier vertolker, vertolking; en van het deelw. vertolkt de zamenstell. onvertolkt.