Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verteren]

VERTEREN, bedr. w., gelijkvl. Ik verteerde, heb verteerd. Van het onscheidb. voorz. ver en teren, van teer. Op nieuw teren: het schip moet verteerd worden. Al terende verbruiken: ik heb voor heel wat aan teer verteerd.