Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verstrengelen]

VERSTRENGELEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verstrengelde, heb verstrengeld. Van het onscheidb. voorz.

[p. 263]

ver en strengelen. Anders strengelen, dan voorheen: verstrengel den staart van mijn paard.