VERSTRANGEN, veroud. bedr. w., gelijkvl. Ik verstrangde, heb verstrangd. Van het onscheidb. voorz. ver en strangen, van strang en streng. Eigenlijk, vast zamentrekken. Overdragt., in 't naauw brengen: daer hij een ander ombrenght in 't verstranghen. J.B. Houwaert. En in dezen zin heeft P. Datheen: onverstrangen.
Auteursrechtvrij