[Verschudden]
VERSCHUDDEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verschuddede, heb verschud. Van het onscheidb. voorz. ver en schudden. Door schudden in eenen anderen toestand brengen: het bed wordt verschud. 't Welcke verschuddet is, met den werpschoffel, ende met den wan. Bijbelv. Zijne lever verschudden, is, sterk lagchen, de lever door lagchen doen schudden. Ook wel eens onz.: dat hemel, aarde, en zee, door 't daverend gerucht verschudden zullen. J. Vos. Van hier verschudding.
Auteursrechtvrij