VERRONSELEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verronselde, heb verronseld. Van het onscheidb. voorz. ver en ronselen. Op eene listige wijze in iemands magt brengen: zij werd aan eenen hoerewaard verronseld. Men verronselde hem aan de wervers. Het deelw. verronseld was oulings ook gerimpeld: verronselt was hem al sijn lijf. Ferguut.
Auteursrechtvrij