Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verpogchen]

VERPOGCHEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verpochte, heb verpocht. Van het onscheidb. voorz. ver en pogchen. Al pogchende verbluffen: dat hij - hier alsoo snorckt ende vrijelijck verpocht alle den hoop der Calvinisten. Aldegond.