Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verpekken]

VERPEKKEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verpekte, heb verpekt. Van het onscheidb. voorz. ver en pekken. Anders pekken, dan voorheen: het vat moet verpekt worden. Van hier verpekking.