Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verpappen]

VERPAPPEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verpapte, hebverpapt. Van het onscheidb. voorz. ver en pappen. Anders pappen, dan voorheen: dat goed moet, om het stevig te maken, verpapt worden. Halma. Van hier verpapping.