Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verpachten]

VERPACHTEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verpachtte, heb verpacht. Van het onscheidb. voorz. ver en pachten. In pacht geven: de tienden zullen verpacht worden. Hij wil zijne landgoederen verpachten. Van hier verpachter, verpachting.