Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vernietigen]

VERNIETIGEN, bedr. w, gelijkvl. Ik vernietigde, heb vernietigd. Van het onscheidb. voorz. ver en nie-

[p. 210]

tigen, van nietig. Oulings ook vernieten. Nietig maken, in niet verkeeren: de oude wet is vernietigd. Om haren raet te vernietigen. Bijbelv. Sal 't al end al vernieten. Camph. Van hier vernietiger, vernietiging, vernietigster.