[Vernaauwen]
VERNAAUWEN, onz. en bedr. w., gelijkvl. Ik vernaauwde, heb en ben vernaauwd. Van het onscheidb. voorz. ver en naauwen. Onz., naauwer worden: dat vaarwater begint te vernaauwen. Bedr., naauwer maken: een kleed vernaauwen. Van hier vernaauwing.
Auteursrechtvrij