Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vernaaijen]

VERNAAIJEN, bedr. w., gelijkvl. Ik vernaaide, heb vernaaid. Van het onscheidb. voorz. ver en naaijen.

[p. 208]

Al naaijende verbruiken: hebt gij al dat garen vernaaid? Anders naaijen, dan voorheen: het hemd moet vernaaid worden.