[Vermotten]
VERMOTTEN, onz. w., gelijkvl. Ik vermottede, ben vermot. Van het onscheidb. voorz. ver en motten, van mot. Door de mot verteerd worden: uw kleed schijnt te vermotten. 't Verrot, 't vermot, 't verslenst, 't verout. Camph. Van hier vermotting.
Auteursrechtvrij