Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vermijden]

VERMIJDEN, bedr. w., gelijkvl. Ik vermijdde, heb vermijd, en ongelijkvl. Ik vermeed, heb vermeden.

[p. 202]

Van het onscheidb. voorz. ver en mijden. Ontwijken, schuwen: vermijd het kwaad. Most vaders gramschap, en den vaderlantschen gront, vermijden. Vond. Van hier vermijdelijk, vermijding.