Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verlustigen]

VERLUSTIGEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verlustigde, heb verlustigd. Van het onscheidb. voorz. ver en lustigen, van lustig. Anders verlusten. Lustig maken, door het aandoen van vermaak streelen: dat landschap verlustigt oog en zinnen. Hij verlustigt zich daarme-

[p. 196]

de. Verlustigh u dan vrij met onzerbeider doot. Vond. Verlust u in den Heere. Bijbelv. Hen verlusten over grooten vrede. Bijbelv. Van hier verlustiging, anders verlusting.