[Verleiden]
VERLEIDEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verleidde, heb verleid. Van het onscheidb. voorz. ver en leiden. Hoogd. verleiten, Ottfrid. firleitan. Eigenlijk, van den regten weg af leiden: die u leijden, verleijden u. Bijbelv. Figuurlijk, tot ongeoorloofde bedrijven verlokken en bewegen: 't verleidend kwaad bragt m' op den boord van 't graf. L.D.S.P. Ook wel eens, boertende, tot iets bewegen, waartoe men ongenegen was: zij verleidde mij tot eene wandeling. Van hier verleidbaar, verleidelijk, verleider, verleiding, verleidster.
Auteursrechtvrij