Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verkuischt]

VERKUISCHT, bijv. n., zijnde het verled. deelw. van het w. verkuischen, van kuischen, zuiveren, reinigen.

[p. 180]

Verkuischt is derhalve eigenlijk, zuiver, zindelijk, uitgelezen, fraai; en bij overdragt, ergens op gesteld, met iets in zijn schik, vereerd: ik ben daar mede niet verkuischt. Egter ben ik niet verkuist met het grootelijks uitdijen van dit werk. ten Kate. Als of God daermede verkuist ware. Oud. - Schim bezigt verkuischen, voor kuisch worden, en kuisch maken. Zie gekuischt.