Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verkruimelen]

VERKRUIMELEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verkruimelde, heb verkruimeld. Van het onscheidb. voorz. ver en kruimelen. Al kruimelende van vorig bestaan berooven: het kind verkruimelt al het brood.