Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verkolven]

VERKOLVEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verkolfde, heb verkolfd. Van het onscheidb. voorz. ver en kolven. Al kolvende verteren: hij verkolft al wat hij heeft.

[p. 175]

Op nieuw afkolven: die partij moet verkolfd worden. Voorts is, eenen zilveren bal laten verkolven, daarom laten kolven.