Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verkneuzen]

VERKNEUZEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verkneusde, heb verkneusd. Van het onscheidb. voorz. ver en

[p. 173]

kneuzen. Al kneuzende vermorzelen: zijn hoofd was door den val geheel verkneusd. Van hier verkneuzing.