Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verhoovaardigen]

VERHOOVAARDIGEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verhoovaardigde, heb verhoovaardigd. Van het onscheidb. voorz. ver en hoovaardigen, van hoovaardig. Hoogmoedig maken, doorgaans wederkeeriglijk: hij verhoovaardigde zich daarop.