Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vergift]

VERGIFT, z.n., o., des vergifts, of van het vergift; meerv. vergiften, dat van verschillende soorten gebezigd wordt. Van vergif, door bijvoeging van eene T, tot verligting der uitspraak, zoo als gift van gif. Evenveel, als vergif, gif, en gift: vergeefs beproefde Mithridates allerlei vergiften, om zich het leven te benemen. Die blaeu vergift uitbraeken, vlam

[p. 148]

en vier. Vond. Van hier vergiften, vergiftig, enz. Zamenstell.: adderenvergift, drakenvergift, slangenvergift, enz. vergiftmenger, vergiftmengster, enz.