Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vergezelschappen]

VERGEZELSCHAPPEN, bedr. w., gelijkvl. Ik vergezelschapte, heb vergezelschapt. Van het onscheidb. voorz. ver en gezelschappen, van gezelschap. Verzellen: hij vergezelschapte mij tot dus ver. En vergezel-

[p. 147]

schapt man en moeder te gelijk. Vond. Hem vergeselschapte tot in Asien sopater van Bereen. Bijbelv. Het goede is doorgaans van eenig kwaad vergezelschapt. Van hier vergezelschapping.