Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verbulderen]

VERBULDEREN, bedr. w., gelijkvl. Ik verbulderde, heb verbulderd. Van het onscheidb. voorz. ver en bulderen. Door bulderende woorden ter nederslaan: daer mede worden alle goede mans verbuldert. v. Hass.