Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verboerten]

VERBOERTEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verboertte, heb verboert. Van het onscheidb. voorz. ver en boerten. Al boertende doorbrengen, verspillen: verboert uwen kostelijken tijd hier toch niet langer! Van hier verboerting.