Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V (1810)

Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

(1810)–P. Weiland– rechtenstatus


[Verblind] VERBLIND, bijv. n., verblinder, verblindst. Eigenlijk een deelw. van verblinden. Blind gemaakt; bij-
[pagina 108]
zonderlijk in de figuurlijke beteekenissen, waarin men verblinden bezigt: wie zag ooit verblinder natie? Van hier verblindheid, de staat van eenen verblinden: verblindheid der oogen, verblindheid des harten.