Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[p. 99]

[Verbassen]

VERBASSEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verbaste, heb verbast. Van het onscheidb. voorz. ver en bassen. Door gebas verjagen; van honden gesproken. Oneigenlijk: hier wil de grootvorst d'oppermaght en haren hoogen troon verbassen. Vond.