Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V (1810)

Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

(1810)–P. Weiland– rechtenstatus


[Veenaarde] VEENAARDE, z.n., vr., der, of van de veenaarde; zonder meerv. Van veen en aarde. In tegenoverstelling van andere aardsoorten, dat slijk, waaraan men den naam van veen geeft: men vindt in de hooge veenen eene dikke laag van veenaarde boven op het zand.