[Vastloopen]
VASTLOOPEN, onz. w., ongelijkvl. Ik liep vast, ben vastgeloopen. Van vast en loopen. Derwijze loopen, dat men stuite: als gij dien weg verder volgt, loopt gij eindelijk vast. Hetzelfde wordt ook wederkeeriglijk uitgedrukt door zich vastloopen.
Auteursrechtvrij