Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vaarwater]

VAARWATER, z.n., o., des vaarwaters, of van het vaarwater; meerv. vaarwateren, of vaarwaters. Van varen en water. Het water, waardoor men vaart: het is een slecht vaarwater. Dat vaarwater is voor mij te naauw en ondiep. Dwars in het vaarwater liggen, is evenveel, als iemand in het vaarwater zitten, hetzelve voor hem verstoppen, hem belemmeren, tegenstreven.

[p. 8]

Intusschen wordt iemand in het vaarwater zitten, ook gebruikt voor maken, dat hij steeds op zijne hoede wezen moet, als of hij door eenen roover, die in zijn vaarwater zat, bedreigd wierd: zij zit hare dienstboden gestadig in het vaarwater.