Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitvechten]

UITVECHTEN, bedr. en onz. w., ongelijkvl. Ik vocht uit, heb uitgevochten. Van uit en vechten. Bedr., door lang en geweldig oorlogen verzwakken, te onderbrengen: Ilium door tienjarigen oorlog uitgevochten. Oud Onz., ten einde vechten: laat die haantjes uitvechten!