Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uittoeten]

UITTOETEN, bedr. w., gelijkvl. Ik toette uit, heb

[p. 314]

uitgetoet. Van uit en toeten. Anders uittuiten. Door geblaas op eene toet, of tuit, verkondigen, en overdragtelijk zeer ruchtbaar maken: waarom dat zoo luid uitgetoet? Daer zij haeren lof voor den volcke uyttuyt. Westerb.