Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitstek]

UITSTEK, z.n., o., des uitsteks, of van het uitstek; meerv. uitstekken. Verkleinw. uitstekje. Van uitsteken. De daad van uitsteken, uitmunten; welke beteekenis het in bij uitstek voert: het voldoet mij bij uitstek. Een uitsteeksel. Iets, dat ergens buiten uit steekt:

[p. 309]

wtsteke in de zee. Kil. Over de ijzere lening van 't kleene uitstek. Hooft.