Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitspoken]

UITSPOKEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik spookte uit, heb uitgespookt. Van uit en spoken. Bedr., uitvoeren, in eenen kwaden zin: wat hebt gij toch uitge-

[p. 306]

spookt? Onz., ten einde spoken: wanneer zult gij eens uitgespookt hebben?