Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Uitsnuiten]

UITSNUITEN, bedr. w., ongelijkvl. Ik snoot uit, heb uitgesnoten. Van uit en snuiten. Al snuitende ontledigen: snuit uwen neus ter dege uit. Al snuitende uitblusschen: hebt gij de kaars alweer uitgesnoten?